Een van de hoogtepunten in mijn muzikale ontwikkeling is toch wel de tournee met het Nederlands Studenten Orkest in 2007 geweest. Ik zat, geloof ik, in het tweede jaar van het conservatorium en deed, om auditie-ervaring op te doen, auditie. Niet rekening houdend met het feit dat ik wel eens aangenomen zou kunnen worden. Ik was bloednerveus tijdens de auditie en waarom de commissie, met o.a. dirigent Jurjen Hempel, me destijds heeft aangenomen, is me nog altijd een raadsel, maar feit is dat ik een paar weken na de auditie een brief op de mat vond met de uitnodiging om mee te doen. En mijn eerste reactie was: “O nee, dat durf ik echt niet! Ik ga me afmelden.” Uiteindelijk vond ik de kans te mooi om te laten schieten en zat ik dus in het orkest van het NSO 2007 en mocht ik als tweede fluit Mahler 5 spelen. Totaal niet wetende wat me te wachten stond, maar goed ook, want anders had ik me hoogstwaarschijnlijk alsnog afgemeld. Op dat moment vond ik dat echt heel spannend: ik kende van de 100 musici alleen de bas, die ook aan het conservatorium van Enschede studeerde, maar waar ik nauwelijks contact mee had. Wat was ik nerveus.
Tag: musicus
2 jaar verder
Precies twee jaar geleden had ik mijn eerste gesprek met Margreet Bijnagte. Het was blijkbaar indrukwekkend, want ik herinner me het nog goed. Ze haalde me op bij het station, reed me naar een zaaltje dat ze gehuurd had voor een gesprek en waar we een kannetje thee kregen. En waar ik niet meer kon stoppen met huilen. Ik voelde me gehoord, begrepen en liep ‘lichter’ naar de trein terug. En besloot dat zij mijn supervisor ging worden voor de komende maanden. Na een half jaar rondde ik het traject af, maar mijn werktoekomst lag nog open. Of was nog half dicht; het is maar hoe je het bekijkt. Ik was veranderd, maar mijn werksituatie nog niet. Hoe anders is dat nu!
Voor niets gaat de zon op
Hoe vaak wij – musici – het wel niet horen: “maar muziek maken, concerten geven, dat is toch je hobby?” En dan met de achterliggende gedachte, of zelfs de concrete vraag: “Daar vraag je dan toch niet zoveel geld voor?” Het is me al aardig wat keer overkomen bij de vraag of ik een concert zou kunnen komen geven. “Maar dan wel graag voor €75 all-in.” “Zie het als promotie voor jullie duo.” Etcetera, etcetera, helaas voorbeelden genoeg. (Toch ben ik benieuwd naar andere voorbeelden; laat gerust een berichtje achter onder dit bericht 🙂 Hebben we weer wat te huilen :()