Schuijer Campus Cultuurprijs

Ooit, lang geleden, zat ik op gym en won ik wel eens een prijs. Ik was 7 jaar ofzo en ik denk dat het met een aanmoedigingsprijs was dan een prijs voor daadwerkelijk talent, want ik kan me niet voorstellen dat ik dat had of was 🙂
Ook met kleurplaten won ik wel eens iets: een step of entreekaartjes voor Slagharen. Daar houdt het wel zo’n beetje mee op.

Continue reading “Schuijer Campus Cultuurprijs”

Dingen waar ik blij van word – 1

De afgelopen tijd lees ik veel ‘elke dag 3 positieve dingen’ posts op facebook. Alhoewel ik bij voorbaat al niet mee doe aan zulke verplichtingen, zette het me wel aan het denken, met name het berichtje van Annegreet Rouw: zij is ook niet van deze opdrachten en challenges, maar gelooft wel in de kracht van positief denken en dat dat op welke manier dan ook positief resultaat oplevert. Daar ben ik het helemaal mee eens. Dus ik heb me voorgenomen om elke dag, als het me lukt, een zakelijk of privé ding/uitspraak/gebeurtenis te bloggen waar ik blij van word. En dan zie ik wel hoe lang ik dat volhoud 🙂

Ik begin meteen met twee punten, want ik kan niet kiezen 🙂

Continue reading “Dingen waar ik blij van word – 1”

Duo Puur – wie?

Op deze blog schreef ik al eerder over duo Puur: het fluit-harpduo dat ik met Annegreet Rouw vorm. Alweer bijna 8 jaar. Onze eerste kennismaking was in september 2006 als ik het me goed herinner. We leerden elkaar, bij toeval, kennen op het conservatorium in Enschede. Annegreet startte één jaar later dan ik met de opleiding. Zij had een concert aangeboden gekregen, maar dat moest ze wel uitvoeren met een fluitist(e). Ze had mij wel eens zien rondlopen, sprak me aan en natuurlijk zei ik ja. We speelden op dat concert de Sonata per flauto e arpa van Willem de Vries Robbé, Après un rêve van Fauré en ik meende nog een stuk. Ik was stikzenuwachtig en volgens mij konden we het publiek niet overtuigen, maar gezellig was het wel, samen.

Continue reading “Duo Puur – wie?”

Studeren – inspelen

Ik kreeg van iemand de vraag of ik eens iets kon schrijven over mijn studiemanieren en -gewoontes. Op de fluit welteverstaan. Hoe vaak studeer ik, welke oefeningen doe ik en welke juist niet, heb ik altijd zin om te studeren etc. In deze blog ga ik in op mijn inspeeloefeningen.

Ik heb het geluk (of juist de pech) dat ik erg gedisciplineerd ben en ik geloof dat ik ook nog eens vrij efficiënt studeer. Gezien de tijd die ik erin steek, moet het wel, want meer dan gemiddeld 6 uren studie per week kom ik niet en ik heb wel aardig wat concerten. En ik ben op dit moment niet ontevreden over mijn niveau.

Continue reading “Studeren – inspelen”

Eerste concert van seizoen 14/15

Vorige week schreef ik over het laatste concert van seizoen 13/14. Afgelopen zondag gaf ik het eerste concert van het seizoen 14/15 en deze dag gaf mij ook weer genoeg inspiratie voor een blog.

Ik heb met duo Puur twee concerten gepland staan vandaag: ’s middags in de Werenfriduskerk in Elst en ’s avonds in Kulturhaus in Kalkar-Wissel. We gebruiken deze concerten voornamelijk om nieuw repertoire te proberen, een soort try-out dus. Komend jaar spelen we een aantal nieuwe stukken en het is fijn dat we voor mijn zwangerschapsverlof al wat stukken gespeeld hebben, zodat we ons na mijn verlof kunnen concentreren op de andere nieuwe werken.

Continue reading “Eerste concert van seizoen 14/15”

Laatste concert van seizoen 13/14

20 juli: ik geef met duo Puur een concert in de muziekkamer Edam. Het is enorm benauwd buiten en met het inspelen thuis staat het zweet me al na vijf minuten op mijn voorhoofd. Dat belooft wat. Mijn ‘normale’ tape dat ik op mijn lipplaat van de fluit heb tegen het wegglijden vervang ik door old-school-leukoplast: nog ruwer van materiaal en minder kans op wegglijden. Want wegglijden is echt niet fijn voor een fluitist… Vlak voordat ik weg ga, stop ik nog een hydrofiel luier in de tas: multifunctioneel en zeer handig tijdens een zweterige dag.

Continue reading “Laatste concert van seizoen 13/14”

Spelen op een uitvaart

Soms word ik gevraagd om op een uitvaart te spelen. Alleen, of met iemand anders. Hoewel het nooit went, kan ik tijdens deze momenten goed mijn emoties uitschakelen en het als een soort concert zien. Ik wil niet teveel betrokken zijn bij de betreffende familie, dus laat mijn medemusici vaak het contact onderhouden. Het is heel mooi om muziek te verzorgen tijdens zo’n afscheid, maar soms hakt het er wel even in. Zoals de keer dat ik met duo Puur speelde tijdens een afscheid van een 40-jarige vrouw. Kanker. Man en zoontje van vier jaar oud zaten vooraan. De zaal zat bomvol en overal stonden nog mensen. Het was een van de eerste keren dat ik op een uitvaart speelde en wist nog niet goed om te gaan met mijn emoties. Het was een heel mooie dienst; constant gesnik in de zaal, ik had een brok in mijn keel en ik heb me gefocust op de lampjes achter op het podium. Marco Borsato gespeeld: Afscheid nemen bestaat niet. Dat Annegreet en ik een kwartier daarvoor voor het eerst samen speelden. Er was geen tijd meer om iets eerder te repeteren.

Continue reading “Spelen op een uitvaart”

Kerst 2013 vs 2014

Kerst 2014: één van de eerste Kersten sinds jaren dat ik vrij ben. Ik hoef niets: niet werken, geen concerten geven, niet studeren (maar mag wel studeren wat ik in die periode hoogstwaarschijnlijk ook zal doen!). Ik hoop volop te genieten van ons nieuwe kindje en wíl dan ook geen concerten geven. De kerstperiode vind ik altijd leuk, een leuke periode voor concerten. Veel spelen en anderen een kerstgevoel geven. Maar hoe meer ik speel, hoe minder kerstgevoel ik zelf heb. Wie weet ervaar ik kerst 2014 eindelijk weer eens als een echte kerst en kan ik goed stil staan bij de oorsprong van kerst.

Continue reading “Kerst 2013 vs 2014”