door: Petra van den Dolder

geen reacties

Op stap met Joris!

Met dank aan Dylan Haegens ging ik met mijn zoon Joris fietsend van Meppel naar Zwolle… Hoe dat zo kwam? Nou zo:

Joris las een paar maanden geleden het boek Superkrachten voor je hoofd – de Dylan Haegens editie. Een fantastisch boek. Dat vond Joris, maar ik ook. Een boek vol met challenges. Als je alle challenges hebt gedaan, krijg je een cadeau. Iets in overleg met je vader of je moeder. Ik bedacht een leuke: een nachtje met mij op stap. Met een paar randvoorwaarden: we gaan op de fiets. Je krijgt een bepaald budget voor overnachting en uitjes. En je zoekt alles zelf uit.

Dat hoefde ik Joris geen twee keer te zeggen! Kilometers werden bepaald. Alle leuke uitjes in een straal van 30 kilometer werden bekeken. Overnachtingsmogelijkheden werden uitgezocht. Er werd gerekend en overwogen. Wat is nu het aller állerleukst? En gisteren was het dan zo ver!

Op de fiets naar Zwolle. We vertrokken na de lunch. En hadden 28 kilometer windkracht 4 tegen. Dat is best een harde wind. Zeker door de open velden. Joris fietst erg graag en heeft ook aardig wat kilometers in de benen. Het tempo zat er goed in! En 2 uur en 22 minuten na vertrek checkten we in bij het Campanile Hotel. Joris vond het hotel geweldig, het was dan ook de eerste keer dat hij in een hotel verbleef. Het hotel viel mij tegen. Maar het was dan ook niet míjn uitje. We rustten even wat uit op bed. Joris slingerde natuurlijk meteen de tv aan voor de Olympische Spelen. Na een koffie en een ice tea sprongen we weer op de fiets. Op naar Krazy Kangaroo! Joris wilde een uur springen. Had nog energie over. Ik dronk een lekker kopje thee en rustte uit met mijn e-reader.

Precies voor de stortbui waren we weer in het hotel waar we ons even opfristen. Ik inventariseerde Joris zijn eetwensen. Lekker makkelijk: patat, dus ik koos online een restaurant dat mij aansprak en waar ze patat hadden. Het werd Ingeburgerd. Ze hadden last-minute nog plek ook. Joris kreeg zijn patat en ik koos een overheerlijke salade. Na het eten vervolgden we onze weg naar de bioscoop. Joris had besloten dat we De Luizenmoeder gingen kijken. Hij vond de film leuk, ik vond hem érg leuk. Om 21.45 waren we weer terug in het hotel waar natuurlijk de tv weer aangeslingerd werd. Zo vaak krijgt hij niet de kans om zo vaak en vooral zo laat tv te kijken. Om 22.15 uur besloot ik maar te gaan slapen.

En om 6.15 uur werd ik wakker door een ronkende motor onder ons raam. En die motor bleef zeker 10-15 minuten aan. Dat het hotel voornamelijk werd bezet door arbeiders, prima, maar om ze ’s ochtends op deze manier op te halen bij het hotel… Dit voorval hielp mij niet om het hotel meer te gaan waarderen. Dat tot twee keer toe ons toegangspasje het niet deed en we deze bij de balie weer moesten activeren, werkte ook niet mee. En dat de schoonmakers onze kamer al wilden gaan schoonmaken terwijl wij er nog waren (o, sorry!)… En dat het restaurant ’s avonds niet open was wegens gebrek aan personeel. Pluspunt: ze hadden wel een afgesloten fietsenhok.

Gelukkig viel ik weer in slaap en gelukkig had ik een wekker gezet. Anders waren we te laat voor ons gereserveerde ontbijt-tijdvak om 8.15 uur. Een ontbijtbuffet. Waarmee maak je een kind nog blijer 😊

We hoefden pas om 12 uur uit te checken, dus Joris mocht ook nog een ochtendactiviteit bedenken. Ik zou een bezoekje aan de Fundatie op prijs stellen. En had onze museumkaarten meegenomen. Joris had echter de Mediamarkt gespot en wilde daar de ochtend doorbrengen. Daar ging mijn culturele ochtend…

Om 11.45 uur checkten we uit en begon onze terugreis. We hadden bijna de hele weg windkracht 4-5 in de rug. Namen langer pauze om te lunchen en kwamen na 2 uur en 20 minuten vrij relaxed weer thuis.

Joris heeft van elke minuut genoten en wilde eigenlijk nog wel langer weg blijven. En ik natuurlijk ook! ‘Speciale tijd’ voor elk kind is heel belangrijk. Dat leerde ik al van mijn vader. En wij plukken er de vruchten van door dit ook geregeld bij/met onze kinderen te doen. Een wandeling, een ijsje halen, of in dit geval: een nachtje weg. Als het maar met één kind is. Doe je dit (nog) niet? Begin er dan meteen morgen mee!

reacties | reageren