Blog
20
aug
2019
door: Petra van den Dolder
geen reacties
Een investering…
Dit jaar kocht ik twee nieuwe instrumenten. In april een piccolo en onlangs een altfluit. Zoals heel vaak was ik weer eens op zoek naar ‘iets anders’; ik houd van uitdagingen, nieuwe dingen, afwisseling. Als de klad erin komt, ben ik snel klaar met iets, verveel ik me en wil ik iets nieuws. Het is een valkuil: want de klad komt er ook in als ik iets nog niet heel goed beheers, maar gewoon ergens te lang mee bezig ben, daar ben ik me van bewust. En als die fase echt te lang duurt, voel ik de sterke drang iets te moeten wijzigen.
Terug naar de nieuwe fluiten: ik wilde ten eerste gewoon piccolo leren spelen en ten tweede wilde ik meer variatie in concerten kunnen aanbieden, zeker in zorgcentra, waar ik met duo Puur vaak speel. Aangezien een piccolo niet een heel geschikt instrument is voor ouderen – vermoed ik, niet getest, maar als ik iets in het derde octaaf speel, wordt al naar de oren gegrepen, laat staan als ik iets op piccolo speel – en ik altfluit ook heel mooi vind, kwam er ook een altfluit. En meteen bij het eerste concert waar ik een stuk op alt speelde, was ik om, en Annegreet ook. Dit had echt een toegevoegde waarde voor ons. En zo kwam er dus ook een altfluit.
Ik heb niet de duurste instrumenten aangeschaft, maar natuurlijk waren ze wel beduidend duurder dan een pakje boter. Het was een investering, ook een beetje een gok. Zou het voldoende opleveren? Niet alleen in speelplezier, maar ook in geld? De piccolo schafte ik in eerste instantie vooral aan voor mijn eigen ontwikkeling en speelplezier op langere termijn. De alt daarentegen kon ik meteen gebruiken bij concerten. Toeval of niet, maar op de dag dat ik de rekening had betaald van de alt, kreeg ik met duo Puur twee concerten aangeboden en de dag erna nog één.
Het bevestigde iets waar ik heel wat jaren van overtuigd ben: als je intuïtie je iets zegt (en in mijn geval: je er toch wel een beetje over na hebt gedacht): DOE HET! Het komt goed. Ook al heb je op dat moment nog geen zekerheid, de beslissing opent vaak zoveel deuren!
En de piccolo? Het is een eng instrument, maar ik durfde het aan om in juli tijdens een concert – niet in een zorgcentrum – een korte etude op de piccolo te spelen! Natuurlijk ging het niet perfect en was mijn toon niet perfect en was mijn articulatie niet perfect. Maar ik wilde ervaring krijgen en de ambiance van dat concert was wel perfect om die eerste ervaring op te doen. Als ik mezelf de kans geef op deze manier door te gaan, krijg ik vanzelf wel meer zelfvertrouwen als ik op de piccolo speel en komt het goed. Nee: het ís al goed.