Blog
19
jul
2017
door: Petra van den Dolder
geen reacties
De meezwemles
Het was vandaag de laatste zwemles voor de zomervakantie en dat betekent bij ons zwembad: een meezwemles. En aangezien Joris zwemmen zó leuk vindt, wil hij graag zo lang mogelijk over zijn A-diploma doen (*omdenken*) en mocht ik dus vandaag voor de tweede keer met hem mee zwemmen tijdens de les! Vorig jaar vond ik het al heel erg leuk; toen zwom ik zelf ook wekelijks enkele baantjes. Nu ik sport bij Mfit zwem ik niet meer; het was dus alweer een paar maanden geleden dat ik in badpak in het zwembad was. Maar wat vond ik het weer fijn! Mijn ervaring was trouwens heel anders dan de ervaring van schoonzus Marlies die in dezelfde groep mee zwom en haar verhaal hier heeft gedaan.
De ouders mochten alles doen wat de kinderen ook deden en de badmeesters (Joris verkeert in een luxe positie dat – doordat steeds meer kinderen afzwemmen – de laatste weken twee groepen zijn samengevoegd, er maximaal zes kinderen in een groep zitten en twee badmeesters zwemles geven aan dit groepje) gaven tijdens de zwemles hun manier van werken aan.
De les bestond vandaag uit twee delen. In deel A lagen er zes kaartjes aan de rand van het zwembad, op elk kaartje stond een activiteit uitgebeeld: duiken, op de rug, schoolslag, rugcrawl, borstcrawl en gek in het water springen. Vorig jaar heb ik voor het eerst de borstcrawl gedaan, dit jaar wilde ik ook gaan duiken. Vanaf de rand, dat moest me toch lukken. En inderdaad, bril af (zwemmen met bril is niet zo handig onder water), en duiken! Nadat Joris en ik ook samen de andere onderdelen hadden gedaan, waarbij ik Joris steeds vroeg hoe het moest en ik een uitleg en een demonstratie kreeg, gingen we naar deel B. Het gat. Slik. Duikend, vanaf het startblok. Slik. Ik was als eerste, deed snel mijn bril af, dacht niet na en dook! Ik schrok wel even van de klap op het water, en vond het jammer dat niemand een foto had gemaakt 😊 maar ik had er wel plezier in! Het c-gat (duiken, weet ik veel hoeveel meter onder water zwemmen en dan door het gat, dat nog verrassend laag in het water hing) redde ik bij lange na niet, het a-gat ging me later wel goed af. Daarna mochten we ook nog duiken door een hoepel en stond ik versteld van mijn eigen lef. Vorig jaar durfde ik dat dus echt niet, maar nu vond ik het zelfs heel erg leuk en wil ik wel vaker duiken! Ik heb nooit zo vaak zin om extra met Joris te gaan oefenen, maar wie weet liggen we binnenkort wel weer eens in het zwembad. Hij meters maken, ik duiken.