door: Petra van den Dolder

geen reacties

Krachtige lichaamstaal

Op Facebook zie ik dat Krachtige Lichaamstaal 5 jaar bestaat en dat ze een cadeau willen geven: een gratis workshop. Het lijkt me wel wat, ik wil best graag krachtiger overkomen, dus ik geef me op. Bovendien is het in Wezep, dus niet zo ver.

Op de website van Krachtige Lichaamstaal staat: “De training is bestemd voor mensen die meer zicht willen krijgen op hun presentatie, leiderschap, onzeker zijn over hun lichaamstaal, meer zelfvertrouwen uit willen stralen, zichzelf beter willen waarnemen, en beter over willen komen.” Nu is een workshop van twee uren natuurlijk wat anders dan een training van vijf dagdelen, maar ik krijg op deze manier vast een beeld van wat er in de training wordt behandeld.

Op zaterdag 22 april ga ik dus naar Wezep. Ik ga alleen, ik ken niemand. Het is weer een goed leermoment: onbekende mensen aanspreken vind ik altijd lastig, dus hoe meer ik kan oefenen, hoe beter ik er in word. Ik ben lekker op tijd, er zijn nog niet zoveel mensen. Dat vind ik prettig, want zo kan ik makkelijk aansluiten bij die paar mensen die er al zijn. Ik stel me voor en begin wat te vragen: ‘wat heeft jou hier gebracht?’ Zo ontstaat al een interessant gesprek met een andere deelnemer.

De workshop begint en we krijgen een korte uitleg over krachtige lichaamstaal, zien voorbeelden van micro-mimiek en gaan vooral zelf aan de slag: we gaan ontdekken hoe we krachtiger kunnen staan en lopen. Mijn leerpunt hierbij is dat ik meer vanuit mijn heupen moet lopen en niet zo allemachtig snel moet lopen (ik ben nogal doelgericht en dat uit zich in mijn tempo, maar echt toegankelijk is dat niet). Ook leren we wat over hoe je je handen kunt houden als je met iemand in gesprek bent. En wat die houding betekent. In de pauze raak ik aan de praat met iemand die me na afloop een visitekaartje vraagt, zodat we ook na de workshop in contact kunnen blijven. Ik bedenk me dat ik ook wel eens cursus ‘Hoe kan ik goed netwerken’ kan doen, want hierin kan ik nog wel wat groeien.

Na de pauze gaan we weer verder en doe ik nogal enthousiast mee aan een ‘ABC-tje’: je staat tegenover een partner en zegt om beurten snel het alfabet op waarbij je bij elke letter een krachtige beweging maakt. Bij de letter F draai ik een mooi rondje en beland ik zo op de grond. En die is nogal hard. Auw. Mijn knie. Woei, ik word licht in mijn hoofd en mijn maag draait zich om. Dat plakje cake had ik niet moeten eten en de kaassoufflé in de pauze ook niet. Ik begin te zweten en ga maar even op een stoel zitten. Balen, hier kan ik niet goed tegen, en zeker niet tegen de aandacht die ik dan krijg. Ik wil me niet aanstellen, meteen weer mee doen, maar als ik dat doe val ik zeker weten flauw. Ik bedwing dus mijn tranen, ‘ja, het gaat wel oke, mag ik een glas water, ik ga even voorover zitten, zodat ik niet ga flauwvallen’. Afijn, na een kwartier raap ik mijn moed weer bij elkaar, ik voel me goed, en doe weer mee. Met een zwierige – out of my comfortzone – wisselende paren-dans. Alleen al omdat dat buiten mijn comfortzone is, wil ik nog even mee doen. Moet er wel eerlijk bij zeggen dat iemand van de groep naar me toe kwam en me, bijna letterlijk, over de streep trok.

Het was een leerzame workshop, gegeven door twee super enthousiaste en goede trainers. Wellicht ga ik in de toekomst hier meer mee doen; een workshop van een dag lijkt me sowieso een goede eerste stap. Wie gaat er dan met me mee?

reacties | reageren