Blog

Blauw, blauw, hartstikke blauw

Een paar jaar geleden heb ik eens zo’n gratis test gedaan. Ik weet niet meer welke precies, maar het was iets met dezelfde kleurtjes: rood, blauw, groen en geel. Ik vertelde het resultaat aan mijn Canto-Ostinato-kwartetleden tijdens een repetitie. Volgens deze test was was ik blauw. Hartstikke blauw: precies, feitelijk, objectief, weloverwogen, formeel, indirect en taakgericht waren woorden die mij typeerden. Ook al was de test niet heel persoonlijk, ik herkende er veel in en het was leuk om daarover te grappen als ik weer eens een zeer gestructureerd bericht de groepsapp in gooide of een mail stuurde met als bijlage een tot op detail uitgewerkt excelbestand met alle kosten en, belangrijker :), opbrengsten.

Nu, enkele jaren later, krijg ik de kans om een serieuzere test te doen. Ik ben vooral benieuwd naar de impact van afgelopen drie jaar: ik heb keuzes gemaakt, ik ben veranderd, mijn werkomgeving is veranderd: is ‘mijn kleur’ hiermee ook veranderd?

Op Blue Monday (hoe toepasselijk :)) bespreek ik via Skype, het is voor het eerst dat ik skype, de resultaten met Corline. Ik wist dus dat ik blauw ben (een introverte denker), maar uit de test laat ik ook zien dat ik groen (introvert gevoelsmens) en rood (extraverte denker) en zelfs een beetje geel (extravert gevoelsmens) ben! Ik hoopte al dat ik ook wat andere kleuren in me zou hebben (alhoewel ik hier geen bevestiging van een rapport nodig heb, omdat ik van mezelf ook wel weet dat ik echt wel een beetje sociaal ben en rekening houd met anderen :)) en dat blijkt dus het geval te zijn. Gelukkig legt het rapport van 34 bladzijden me meer uit dan ik hierboven in één zin heb weergegeven. Zo krijg ik een overzicht over mijn persoonlijke stijl. De eerste twee zinnen luiden: “Petra is een recht-door-zee, eerlijk en pragmatisch persoon die liever gewoon iets aanpakt dan dat ze praat over wat zij aan gaat pakken. Ze is voorzichtig, conventioneel en oprecht, een nauwkeurig en gedisciplineerd persoon die hoge eisen aan zichzelf stelt” en ik ben meteen geboeid, want ik lees herkenning.

Het gaat over de omgang met anderen en het gaat over hoe ik om ga met besluitvorming: dat ik onwrikbare, goed doordachte plannen maak, moeilijk af te leiden ben als ik eenmaal de – volgens mij – juiste weg ben ingeslagen. Dat ik doorgaans pas na uitgebreide overwegingen doorwrochte en toekomstgerichte beslissingen neem. Maar dat ik ook met overtuiging scherpe opmerkingen kan maken (en dat mijn eerlijkheid soms onbedoeld als kwetsend wordt ervaren, I know, hier kan ik dus niets aan doen ;)).

Maar ook lees ik over mijn belangrijkste sterke en zwakke punten, hoe ik effectief kan communiceren, hoe anderen het beste met mij om kunnen gaan in de communicatie. Om het mijn gesprekspartners makkelijker te maken, hier wat tips: bereid je grondig voor, wees er zeker van dat je beweringen juist zijn, geef me de tijd om over de gevolgen na te denken en om alle informatie te overdenken, blijf bij het onderwerp en weid niet uit, wees niet te luid en te joviaal, wees op tijd voor een overleg en wees niet opschepperig. Het is maar even dat je het weet als je mijn gesprekspartner bent 🙂

Daarnaast is er een hoofdstuk gewijd aan effectieve verkoop: hoe kan ik strategieën ontwikkelen voor betere relaties met mijn klanten, het verkrijgen van meer zelfinzicht met als resultaat betere verkoopresultaten? Hierover later wellicht meer, in dit hoofdstuk heb ik me nog niet goed verdiept.

Ik herken zo’n 90% van de inhoud van het rapport, een aardige score. Met deze subjectieve beoordeling van de betrouwbaarheid van het rapport in mijn hoofd lees ik de inhoud van het rapport als een leidraad waar ik wat aan kan hebben in de toekomst.

Enkele suggesties voor persoonlijke ontwikkeling worden ook vermeld. Zo heb ik er baat bij om niet voortdurend perfectie van mezelf te verlangen (laat ik nu net het boek De moed van imperfectie van Brene Brown aan het lezen zijn). Aan de ene kant heel goed om minder perfect te zijn, maar aan de andere kant word ik juist voor bepaalde werkzaamheden ingeschakeld waarbij ik wél die perfectie moet inzetten! Het is dus aan mij om te kiezen welke dingen ik wel tot in de puntjes af rond en welke tot 95% (of 90% of soms nog wat minder?).

Ook wordt me geadviseerd mezelf af te vragen: wat is het ergste dat er kan gebeuren? Dat is een zin die ik mezelf regelmatig stel en ook anderen, bijvoorbeeld leerlingen, stel als ze zenuwachtig zijn. Het rapport adviseert me verder om mezelf minder serieus te nemen, iemand een tip?

Kortom: een rapport vol met zeer boeiende informatie dat ik regelmatig wil doorlezen om mezelf nog beter te leren kennen en dat ik als handvat wil gebruiken bij gesprekken met (nieuwe) opdrachtgevers!

(p.s. Jiska: veel dank voor het doorlezen van de conceptversie van deze blog en het plaatsen van je ongezouten opmerkingen!)