door: Petra van den Dolder

geen reacties

Dragen – deel II

Twee jaar geleden heb ik een draagdoek aangeschaft, omdat Karlijn veel last had van krampjes. Het bleek een gouden greep. Ik draag Karlijn nog steeds af en toe. Ze past nog in de mei tai op mijn buik, alhoewel ik dat bijna nooit meer doe. Een jaar geleden oriënteerde ik me op rugdragen. De mei tai die ik heb bleek niet geschikt voor rugdragen met kinderen zwaarder dan zo’n 9 kilo kwam ik al snel achter. Op internet kwam ik deze site tegen met verschillende kenmerken van van veel draagzakken. Want ik wist inmiddels wel dat ik niet al te ingewikkelde dingen wilde doen met Karlijn op mijn rug en zag veel knopen niet zitten. Ik heb verschillende dragers geprobeerd via kennissen en facebookgroep voor draagmama’s in Meppel.

De Beco vond ik heel erg onhandig om op de rug te doen. Het kan zijn dat ik een oude versie had, maar in mijn eentje zou ik Karlijn nooit op mijn rug krijgen.

De Toddler (meende ik…) vond ik fijn zitten, maar zag dat je er kinderen tot 15 kilo in kunt dragen. En zag bovendien dat er draagzakken zijn waar nog zwaardere kinderen in kunnen. Ik weet niet meer welke versie ik geprobeerd heb, maar ik meen me te herinneren dat ik hem zelf nog moest ‘afknopen’.

De Manduca vond ik erg fijn zitten en ook handig in gebruik. Er kunnen kinderen tot 20 kilo in. Bovendien werd deze me geadviseerd door iemand die zelf altijd snel last heeft van rug en schouders en met deze Manduca geen problemen ervaart.

Ik had geen zin in verdere research en passessies, en koos voor de Manduca. Mijn zus bleek er nog eentje te hebben liggen die ik kon lenen. Ik was van plan om er zelf een aan te schaffen, maar ik gebruik hem toch minder vaak dan ik dacht, dus ik houd het voorlopig bij een leenexemplaar.

Ik heb Karlijn inmiddels al vaak in de Manduca gedragen op mijn rug. Ik moet zeggen dat het veel fijner draagt dan mijn fluit-rugtas 🙂 Karlijn zit natuurlijk strak tegen mijn rug aan en door alle banden goed aan te trekken, wordt het gewicht goed verdeeld. Wel merk ik na een half uurtje wandelen echt wel dat ik aardig wat kilo’s op mijn rug heb. Liever wandel ik helemaal zonder iets op mijn rug. Maar: als ze gaat slapen en haar hoofdje tegen mijn rug aan legt, geniet er wel extra van 🙂

Handige plekken voor dragen bleek afgelopen jaar plekken waar een wandelwagen zo goed als onmogelijk is: in het bos van de paden af, op het strand, bij de Sinterklaasintocht. Om Karlijn haar benen warm te houden, heb ik vorig jaar knie-lange slofjes bij de Wibra gekocht. Er bestaan ook wel beenwarmers, maar de slofjes bij de Wibra zijn beduidend goedkoper dan de beenwarmertjes. Misschien dat ik komend jaar wel beenwarmers aanschaf, aangezien ze nu kan lopen en dus vaak schoenen aan heeft als ik haar draag.

Op dit moment past ze nog in de Manduca, maar ik weet nu al wel dat ik over ga op een peuterdrager als ze er niet meer in past. Ik heb laatst de Tula Toddler geprobeerd en de kans is groot dat het dan zo één wordt.

manduca-drager

De Manduca bleek ook ideaal op vakantie in Duitsland.

reacties | reageren