door: Petra van den Dolder

2 reacties

2 jaar verder

Precies twee jaar geleden had ik mijn eerste gesprek met Margreet Bijnagte. Het was blijkbaar indrukwekkend, want ik herinner me het nog goed. Ze haalde me op bij het station, reed me naar een zaaltje dat ze gehuurd had voor een gesprek en waar we een kannetje thee kregen. En waar ik niet meer kon stoppen met huilen. Ik voelde me gehoord, begrepen en liep ‘lichter’ naar de trein terug. En besloot dat zij mijn supervisor ging worden voor de komende maanden. Na een half jaar rondde ik het traject af, maar mijn werktoekomst lag nog open. Of was nog half dicht; het is maar hoe je het bekijkt. Ik was veranderd, maar mijn werksituatie nog niet. Hoe anders is dat nu!

Na het supervisietraject ging ik eerst genieten van mijn zwangerschapsverlof. Tijdens en na mijn verlof besloot ik proactief te zijn wat betreft onderwijskundig werk. Het is net zoals met concerten: als je op de bank blijft zitten wachten, gebeurt er vrij weinig. Ik zocht dus nieuwe contacten, vroeg gesprekken aan met verschillende mensen en een ‘toevallig’ tweetje bracht me bij ThiemeMeulenhoff waar ik al diverse opdrachten heb mogen doen en nog steeds doe. Daarnaast heb ik contact met andere educatieve uitgeverijen gezocht en positieve gesprekken gehad.

Doordat vriendin en collega Marjella zwanger werd, mocht ik haar lespraktijken in Kampen en Wezep waarnemen. Mijn eigen lespraktijk in Meppel bloeit nog niet zo hard als ik zou willen, dus niet alles gaat van een leien dakje (gelukkig maar!). Aan de andere kant: het is ook wel even genoeg zo; ik merk dat ik qua werkdruk aardig aan de tax zit op dit moment. Laat mijn eigen lespraktijk maar gaan groeien als Marjella over een paar weken weer terug is 🙂

Het was dus vandaag exact twee jaar geleden dat ik een stap zette naar een nieuwe toekomst op het gebied van werk. En vandaag, exact twee jaar later, heb ik een gesprek gehad bij ArtEZ, waar ik al jaren een vast contract heb, waar we heel concreet hebben gesproken over de mogelijkheid om afscheid van elkaar te nemen en dat afscheid wordt nu dus in gang gezet. Spannend, want het was vast werk, met een regelmatig en vast inkomen. Maar het voelt goed, het geeft rust. Bovendien is afgelopen jaar gebleken dat ik mijn werk op het gebied van toetsing goed doe en dat mijn naam wordt doorgegeven. En: ik vind het toetswerk ook heel leuk! Ik heb er vertrouwen in dat ik niet zonder werk zal zitten. Niet zonder onderwijskundig werk en ook niet zonder concerten, want ook daarvan staan er al voldoende in mijn agenda. En mijn eigen lespraktijk, die komt er wel. En anders niet; dan heb ik het in elk geval geprobeerd, heb ik veel geleerd en ben ik een ervaring rijker.

Ik heb er zin in!

Yes!
Yes!

reacties | reageren

  • reactie van Michiel Braam:

    Sterk, Petra, kiezen voor de niet-geplaveide weg en een afslag nemen vergt moed en doorzettingsvermogen. Ons pad heeft zich bij ArtEZ op gezette tijden gekruist en was altijd respectvol en prettig. Ik wens je het allerbeste en ik lees uit je blog dat dat ook is waarnaar je streeft: het allerbeste; ons korte verblijf op dit bolletje inspireert er het meeste uit te halen en niet te dralen, maar het is helemaal niet zo makkelijk om dan ook echte stappen te ondernemen om de reis boeiend te laten blijven. Wij zien ons!

    • reactie van petravandendolder:

      Dank je wel, Michiel, voor je fijne reactie! Tot ziens!

Comments are closed.