door: Petra van den Dolder
geen reacties
Gisteren werd ik 33. Ik vond het een mooi getal, ik voel me zoveel beter dan afgelopen jaar, en besloot weer eens mijn verjaardag te vieren. In kleine kring weliswaar, afgelopen weekend, maar toch wist ik ’s avonds weer meteen waarom ik bijna nooit mijn verjaardag vier. Wat een drukte, en dan vlak na Sinterklaas en Kerst en alle bijbehorende activiteiten.
Om op de dag zelf zo weinig mogelijk te doen, besloot ik een soort high tea te serveren. In eerste instantie had ik het willen uitbesteden, maar de kosten daarvan vond ik toch aan de veel te hoge kant. Dus fabriceerde ik zelf wat en maakte (gezonde) brownies en (gezonde) appeltaartjes en zette nog wat ander eten op tafel: een kaasplankje, verschillende soorten brood met tapenades, pepernoten, chocoladebrokken, augurk in kipfilet, droge worst en salami, dadels met roomkaas, serranoham met roomkaas, olijven en tomaatjes. Vriendin Annegreet nam nog een heerlijke perenkwarktaart mee. Ik zette er een kan koffie en een kan thee bij. Zelfbediening, zodat ik niet de hele tijd liep te serveren en tijd had om nog met mensen te praten. Dat beviel me wel. Na afloop bleef mijn schoonfamilie nog zoutebonenstamppot eten – traditie, eigenlijk op 1 januari, maar omdat we elkaar toch de dag erna zagen, werd het dit jaar 2 januari – en wij zorgden nog voor stamppot boerenkool, aangezien ik inmiddels veel lust, maar je mij echt niet blij maakt met zoutebonenstamppot.
En na afloop waren niet alleen de kinderen helemaal gesloopt, maar ik ook 😛 Het was weer genoeg feest voor de komende paar jaar.
Gisteren was ik dan echt jarig. Ik had een heleboel werk te doen, maar vond tussendoor nog een moment om met Bernd een heerlijk stuk, veel te ongezonde, taart te eten. ’s Avonds tijdens het concert dat ik met Annegreet gaf werd er nog voor me gezongen: een verjaardagslied in wel 5 toonsoorten tegelijk geloof ik, fantastisch!
En nu ben ik 33. Een mooie leeftijd, laat me maar even 33 zijn. Tot over een paar jaar!