Blog

90% Suikervrij

die ik daarvoor niet kreeg, of waar ik niet naar luisterde. Zodoende at ik dus alleen nog brood van de bakker (ik proefde meteen of het goed of ‘slecht’ brood was) en kwamen er geen sausjes uit pakjes meer in onze keuken. In die tijd ontdekte ik ook de havermout. Wekenlang at ik havermoutpap als lunch. Havermout intrigeerde me: ik had het idee dat ik er echt een hele middag op kon teren. Ik at het zelfs als lunch, zo’n 3,5 uur voordat ik beviel, zonder dat ik toen moest overgeven. Gek genoeg moest ik, eenmaal bevallen, niets meer weten van havermoutpap. Feit was dat ik heel fit de hele zwangerschap ben door gekomen en ook na de bevalling snel weer heel fit was. En bijna geen extra kilo’s mee zeulde. (Natuurlijk kwam het niet alleen door de havermout; ik ben ook veel blijven bewegen.)
Daarna las ik steeds meer over gezond eten. Niet dat ik super ongezond at, maar het kon blijkbaar beter. De lunch verving ik steeds vaker door iets anders: een salade bijvoorbeeld. Met iets meer dan een blaadje sla, want ik kan absoluut niet tegen een hongergevoel en ik heb best veel eten nodig om de dag door te komen. Verschillende mensen in mijn omgeving waren en zijn ook met gezond(er) eten bezig en zodoende kreeg ik allerlei tips.

Van Sinterklaas kreeg ik het ‘Zonder Suiker’ boek van Anne Marie Reuzenaar. Fantastisch. Alhoewel ik me na het lezen van deel I wel afvraag hoe het komt dat ik nog niet vergiftigd ben na 30 jaar wél suiker te hebben gegeten. De informatie over suiker en suikervervangers is echt heel verhelderend. Bovendien staan er veel recepten in. Eenvoudige recepten, dus ook door mij te maken. Een paar heb ik al geprobeerd, zoals de kruidnoten en appeltaart, en met succes. Zelfs mijn omgeving vond het lekker.

Brood eet ik bij voorkeur 1 keer per dag. Eigenlijk altijd al, maar ik kon nooit een goede vervanger van de andere broodmaaltijd vinden. Ik ben geen keukenprinses, sta niet graag uren in de keuken, maar het lukt me inmiddels toch aardig om verschillende soorten lunches klaar te maken die ik ook nog mee kan nemen. Zo eet ik de laatste tijd vaak quinoasalade (met bijv. geitenkaas, noten, appel, zelfgemaakte dressing van olijfolie, citroensap, zout en peper en soms honing), ei-bananenpannenkoek (met een flinke schep havermout, anders vult het mij te weinig; koud prima te eten waardoor dit dus vaak mee gaat als ik moet lesgeven), smoothie van avocado, banaan en yoghurt (en soms gehakte noten of rauwe cacaopoeder), yoghurt met havermout. Op mijn lijstje staan nog de speltpannenkoeken, die koud vast ook goed te eten zijn. Wie weet staan er binnenkort weer meer havermoutgerechten op het menu, dankzij mijn nieuwe boek ‘Havermoutje’, gekregen van een andere Sint.

Ik eet niet alleen zo weinig mogelijk geraffineerde suiker, omdat ik vind dat in een gezonde levensstijl past. Ik merk ook aan mijn lichaam veel voordelen waarvan de belangrijkste is dat ik me overdag niet meer moe voel. Mijn afterlunchdips zijn weg, ik heb weinig ‘ik heb zo’n zin om te snaaien momenten’. Een leuk bijkomend voordeel is dat ik heel wat kilo’s kwijt ben. Op dit moment zelfs zoveel dat ik moet oppassen dat er niet nog meer af gaat. Ik zit zo’n 4 kilo onder mijn streefgewicht en stond laatst zelfs versteld van de maat spijkerbroek die ik moest kopen. In mijn eerste studiejaar (2001) woog ik een kleine 20 kilo meer…! Ook mijn concertjurken hebben wat stof over. Het wordt dus tijd om balans te zoeken: op gewicht blijven maar wel door gezond, en lekker!, te eten.
Afkickverschijnselen heb ik in beperkte mate gehad. Ik las over enorme hoofdpijnen, maar ik had alleen een paar dagen last van mijn darmen, waardoor ik wat vaker dan normaal op de wc zat en ik alleen maar werd gesterkt in het feit dat suiker echt niet goed is.

Ik ben overigens nog niet helemaal om, vandaar de 90%. Ik eet dan wel zo weinig mogelijk suiker en suikerproducten; mijn ontbijtritueel van een paar (haver- of spelt)boterhammen met pure chocoladevlokken heb ik er nog niet voor kunnen opgeven. Misschien dat ik eens ga zoeken naar een goede en smakelijke vervanger van de vlokken, maar ik blijf voorlopig wel ontbijten met brood en het liefst met vlokken. Zoals ik al járen doe… En als ik een stuk banketstaaf voorgeschoteld krijg, ben ik echt de beroerdste niet om die te verorberen. Ik eet hem met smaak en zonder enig schuldgevoel op. Heerlijk.