Blog
09
nov
2015
door: Petra van den Dolder
geen reacties
Aan tafel!
Ik denk (hoop!) dat iedereen met kinderen wel eens troubles aan tafel heeft. Wat voor tafelmanieren wil je je kind aanleren? Wat doe je als je kind zich daar niet aan houdt? Wij evalueren regelmatig de tafelmanieren van onze kinderen. Bij Karlijn zijn we blij dát ze eet en het maakt ons nog weinig uit hóe ze eet. Ze eet bijna altijd haar bordje leeg en als het eten niet teveel bende geeft, mag ze dat rapley doen: met de handen. Joris is nu 4 en dat is natuurlijk een ander verhaal.
Hij eet zijn brood heel goed – inclusief korsten, wat de regel is bij ons in huis – maar avondeten heel slecht. Nu maken we daar inmiddels geen probleem meer van, maar hij moet elke avond een (muizen)hapje groente eten. Aardappels en vlees hoeft hij van ons niet als hij dat niet wil. Hij hoeft zijn bord met warm eten dus ook niet leeg te eten.
Sinds we niet meer ‘luxe’ vla als toetje hebben, maar gewone vanillevla en yoghurt (het was meneer namelijk nóóit goed genoeg), geeft hij de voorkeur aan fruit als toetje. Prima. Een keer per week mag hij vanillevla met hagelslag en op zaterdag een ijsje. Duidelijke regels, krijgen we het minste gezeur.
We hebben verder de regel dat we beginnen met eten opscheppen als we klaar zijn met bidden (en onder het bidden is iedereen stil…) en dat we aan tafel blijven zitten tot iedereen klaar is met eten. Ook al eet Joris bijna niets, hij blijft zitten. En met dat zitten is laatst weer iets nieuws gekomen: hij staat op zijn stoel, hangt over de tafel, gaat van de stoel af, bemoeit zich met Karlijn. En daar hebben we geen zin in. Dus hebben we nu ingevoerd: als jij niet op je stoel kunt blijven zitten, heb je de stoel blijkbaar niet nodig en ga je de rest van de maaltijd maar staan. Dat is één keer gebeurd en daarna niet meer.
Verder eten we ons warm eten met bestek en brood met de handen. Dat laatste is geen probleem, maar dat eerste zorgt nog wel eens voor discussies. We houden aardig vast aan onze regel en hopen dat het steeds meer een gewoonte wordt dat hij met de vork zijn eten prikt (alle p’s op dit moment nog uitgezonderd: patat, pannenkoeken, poffertjes, pizza en pasta).
Omdat Joris denkt dat hij bijna niets lust, laat hij dat graag ook vaak horen tijdens de maaltijd. Ik moet zeggen dat het nu een poos goed gaat, maar laatst was een periode dat we minstens 10 keer mochten horen dat hij het niet lust. Daar zijn we heel snel klaar mee. Het is prima als hij meedeelt dat hij het niet lekker vindt, maar na één keer weten we het en hoeven het daarna niet nog negen keer te horen. Doet hij dat wel, dan mag hij even buiten de woonkamer staan tot hij zelf vindt dat hij weer terug kan komen om gewoon aan tafel te zitten. Ik vroeg me af hoe mijn ouders dat vroeger ervoeren met mij en mijn drie zussen. Mijn vader kon zich het niet meer herinneren, maar hij dacht dat hij vast iets gezegd zou hebben van: als je het nog één keer zegt, eet je ALLES op wat op de bord ligt.
Ik ben wel benieuwd naar eetregels bij andere mensen. Heb jij een goede regel of een goede tip? Laat hieronder gerust wat achter; wie weet zien ook anderen nog wat handige en leuke tafelmanieren.