Blog

Zoute sticks

Tineke was mijn hartsvriendinnetje op de basisschool in Dokkum. Volgens mij was er weinig dat we niet samen deden. Toen ik op mijn 9e verhuisde naar Lelystad bleven we hartsvriendinnetjes! We schreven elkaar heel veel – lees: heel veel! – brieven. We logeerden vaak bij elkaar. En Tineke mocht ook mee op vakantie naar Terschelling. Ik weet niet meer of dat één keer was, of meerdere keren (we gingen in die tijd elke zomervakantie drie weken naar Terschelling). In ieder geval herinner ik me nog goed – ik heb geen idee meer hoe oud we waren. 10? 12? 14? – dat we wel eens zoute sticks kochten in het supermarktje om de hoek. Die aten we dan stiekem, na het avondeten, en als we al op bed lagen, tanden gepoetst en wel, op. Och, wat smaakten die zoute sticks dan lekker! We aten zoute sticks en kauwden zoethoutstokjes, lazen elkaars ‘droomschriften’ waarin we elke ochtend opschreven wat we hadden gedroomd die nacht. Gingen hand in hand slapen. Hadden de grootste lol samen. Lachten tot we buikpijn kregen van het lachen. Kochten dezelfde broek (ruitjes, dat was hip toen). Ik weet nog dat ik heel zenuwachtig was toen Tineke weer met de boot terug moest en ik ‘alleen’ achter bleef. De hele dag had ik een steen in mijn maag en zat ik vaker dan normaal op de wc. Wat had ik een verdriet dat ze weer weg ging. Wat we verder allemaal deden die vakantie, geen idee, maar vooral de zoute sticks… die maakten dat ik dus laatst weer terug dacht aan deze mooie, onbezorgde, tijd.