Blog

Auditie

In juni krijg ik een appje van mijn zusje met een link naar de Nederland Zingt pagina van de EO: ze zijn op zoek naar nieuwe musici. Ik twijfel, ik vind audities niet zo leuk, maar lees mijn tekstbord dat boven de wc hangt (‘Weiger te geloven dat er dingen zijn die je niet kunt doen’) en besluit een mail te sturen. Ik stuur foto’s, mijn website en een link naar een youtube opname mee en verwacht er niets meer van. Een compilatie van alle (130) aanmeldingen komt op de site van de EO te staan. De vijf musici met de meeste stemmen mogen sowieso auditie komen doen. Aangezien ik niet uitgenodigd wil worden op basis van stemmen, maar op basis van kwaliteit, vertel ik bijna niemand over mijn deelname. Voor de zekerheid reserveer ik wel de auditiedag in mijn agenda. Een week voor de auditie appt mijn zusje – dezelfde als die me attendeerde op de auditie – dat op de site staat dat ik mag komen voorspelen! Ik heb niet de meeste stemmen (verrassend…), maar word door de commissie uitgenodigd. De volgende dag krijg ik persoonlijk bericht met daarbij de muziek die ik moet voorbereiden. Zonder tekst en uitleg, dus ik mag creatief zijn.

Ik moet drie drukken voorbereiden:
– Abba Vader (Opwekkingslied) met daarin een improvisatie, en weggelaten akkoorden. Ik zoek als eerste de ontbrekende akkoorden op. Improviseren kan ik heel minimaal en dan alleen aan de hand van de akkoorden. Ik besluit overigens een tweede stem in te schrijven; dat is mijn werkwijze als ik moet improviseren. Ik heb genoeg harmonieleer en contrapunt gehad op het conservatorium dat dat me nog wel lukt.
– Breng dank aan de Eeuwige (Opwekkingslied). Het is een partituur met zang en drie instrumentlijntjes. Ik kies de tweede lijn, die lijkt me het meest geschikt voor fluit.
– Een ‘eigen werk’ dat past bij Nederland Zingt. Aj, even nadenken. Ik heb ‘Why?’ opgestuurd als muziekfragment, maar dat past dus totaal niet bij Nederland Zingt. Ik kies uiteindelijk voor ‘Sim Shalom’, een koorwerk dat ik (op fluit) met duo Komari speel. In dit stukje van zo’n 3 minuten kan k verschillende kwaliteiten laten horen.

Toevallig (wat heet toeval?) staat een paar dagen voor de auditie een les bij Egbert Jan gepland. Ik grijp die mogelijkheid aan om de auditie voor te bereiden. Hij vraagt me naar mijn doel met de auditie en samen stellen we een lijstje op van dingen die ik wil laten horen, zoals eigenheid, creativiteit, toontechniek. En we bedenken samen hoe ik elk stuk het beste kan spelen en waar ik nog op kan letten. Ik wil bijvoorbeeld degene zijn die bepaalt hoe we ‘mijn’ stuk spelen en wil me niet laten leiden door de aanwezige pianobegeleider. Een erg nuttige les!

Op de dag van de auditie sta ik om 7.15 uur in te spelen, neem om 8.16 uur de trein uit Meppel om ruim op tijd te zijn, reis via Almere en daar stopt mijn trein. Er rijden geen treinen naar Hilversum! Ik raak wonderwel niet in paniek (denk alleen even: alles wordt tegengewerkt om nieuwe talenten op tv te krijgen), bedenk dat er meerdere auditanten last van deze storing hebben (blijkt achteraf niet zo te zijn…), maar denk wel aan hetgeen ik in de mail las: no show = pech. Ik bel de EO, laat een berichtje achter en bedenk wat ik moet doen. Omreizen via Amsterdam en Utrecht? Met de bus? De taxi? Lang leve de smartphones: Bernd denkt vanaf huis met me mee. Ik gooi nog een wanhopig bericht op facebook of iemand toevallig naar Hilversum gaat, geen respons. Ik besluit zo dicht mogelijk bij Hilversum te komen met de trein en ga dus naar Weesp. Daar neem ik de trein naar Naarden-Bussum waar ik met de trein niet verder kom. Ik ga kijken bij de bussen, zie meerdere mensen bij 1 halte staan, zie ‘Hilversum’ op het bordje staan, twijfel niet (ook niet als ik een soort van NS bus verderop zie staan waarvan de bedoeling niet duidelijk blijkt te zijn). Deze bus gaat in elk geval naar Hilversum, ik weet alleen niet hoe lang hij erover doet en hoe veel ik te laat ben. In de bus word ik teruggebeld door iemand van de EO met de mededeling dat de jury me erg graag wil horen en dat ze een plekje vrij maken! Fijn! Ik zit ruim een half uur in de bus, heb een sightseeing Hilversum en bereik het station. Dan mag ik nog 10 minuten lopen. Ik zie het EO gebouw, hoera! Zo’n 1,5 uur later dan gepland, maar ik ben er.

Ik ga naar het toilet, drink een kopje thee, speel wat in, praat met andere auditanten en dan mag ik al mee komen. Ik tref een commissie van vijf man en zie nog wat anderen in de kapel zitten. Op het podium staat een lessenaar en een digitale piano. Iemand van de commissie begeleidt me (ik zag meerdere auditanten met een eigen begeleider, maar daar heb ik niet eens over nagedacht…). Ik mag beginnen met mijn ‘eigen’ stuk, nadat ik mijn excuses heb aangeboden voor mijn vertraging en ik de commissie heb bedankt dat ik alsnog mocht komen. Het gaat fijn, ik laat horen wat ik kan, heb bijna geen zenuwen, zie de camera wel, maar word er niet zenuwachtig van, neem de begeleider mee zoals ik het stuk wil spelen, kijk tijdens het spelen de zaal in en doe alsof het een concert is. Het stuk mag ik tot de laatste noot spelen, dat had ik niet verwacht. Daarna mag ik kiezen welk van de twee andere liedjes ik wil spelen. Die met improvisatie laat ik voor wat het is, dus ik speel ‘Breng dank’. De pianist speelt het heel anders dan ik had verwacht, maar zijn versie vind ik ook wel leuk en ik pas me aan. Ook hierover ben ik tevreden. Na afloop krijg ik van de commissie te horen dat het ‘erg mooi’ was en dat ik een goed gevoel voor ritme heb. Tsja, als ik dat gevoel niet had gehad, had ik ook niet van muziek mijn werk kunnen maken, maar goed. Geen idee of alle commissieleden weten dat ik geen amateur ben. Verder krijg ik de vraag waarom ik ’Why?’heb ingestuurd als stuk. Waarop ik antwoord dat dat een live opname is, waarbij ik in actie te zien ben op een podium en dat dat een goede weergave is van hoe ik op een podium ben en speel. De commissie was erg getriggerd door Why? en daarom mocht ik op auditie komen.

Na 10 minuten sta ik weer buiten de kapel met een goed gevoel. Ongeacht het resultaat ben ik tevreden over mijn eigen prestatie en dat was mijn hoofddoel van vanochtend. Ik ben weer een ervaring rijker en wacht op de uitslag die een dezer dagen zal volgen.