Blog
01
jun
2015
door: Petra van den Dolder
geen reacties
Concert-tevredenheid-frustratie
Zaterdag was het weer eens raak: ik had last van een concert-tevredenheid-frustratie. Dat woord omschrijft het beste mijn gevoel. Ik deelde mijn gevoel met mijn harpiste Annegreet en ook zij herkende het gevoel. Wat het is? Ik omschrijf het aan de hand van mijn meest recente ervaring.
Zaterdag 30 mei. Ik heb een concert met duo Puur in Veenendaal. Om 16.00 uur. Ik kijk wel drie keer of het echt om 16.00 uur begint en niet om 15.00 uur, maar inderdaad: aanvang 16.00 uur (ook zo lullig als je te laat komt namelijk…). ’s Ochtends speel ik in en ontdek dat ik een goede embouchure-dag heb. Mijn toon is fijn. vingers gaan soepel, dat is meestal een voorwaarde voor een goed gevoel na afloop van het concert.
De kerk blijkt een mooie akoestiek te hebben en ik denk: kom maar op! Een gesprongen snaar van de harp bij aanvang van het concert zorgt voor ontspanning bij mij (dat is niet het geval bij Annegreet overigens) en de eerste paar stukken speel ik echt heerlijk. Ik ben écht tevreden, tot ik een paar stomme kleine technische foutjes maak. Dáág goed gevoel. Ook al speel ik veder best wel weer oke (of eigenlijk: ben ik echt wel tevreden), het lukt me niet goed om met een ‘overall-tevreden-blik’ op het concert terug te kijken. Ik baal van de stomme foutjes. Natuurlijk kan ik genoeg punten bedenken waar ik trots op was en die overheersen ook zeker, maar ik ben en blijf toch te perfectionistisch om gewoon eens met een goed gevoel, zonder nare bijsmaak, terug te kijken op het concert.