Blog
09
apr
2015
door: Petra van den Dolder
geen reacties
Over messen trekken en ganzen slaan
Ik lees de blog van Woolywoot over het trekken van messen tijdens een ruzie en het doet me denken aan een tafereel dat ik op 1e paasdag heb gezien.
Ik maak met mijn schoonfamilie een wandeling door ons mooie Wilhelminapark, voordat we bij mijn schoonouders thuis een heerlijke paasbrunch gaan eten. Op een gegeven moment lopen we wat verspreid door het park; Joris en ik lopen samen; hij op de loopfiets en ik achter de kinderwagen. En ik zie daar drie kinderen die dingetjes naar de ganzen gooien. Dezelfde ganzen als die wij even daarvoor hebben ontweken door een ander paadje in te slaan. Ik houd niet zo van ganzen.
Ik kijk eens beter en zie dat de kinderen (geschatte leeftijd: 9 – 10 jaar?) takjes en stenen zoeken en die naar de ganzen gooien. Hun ouders? Niet te bekennen. Hun geweten? Waarschijnlijk ook ver te zoeken. Op een gegeven moment pakt een van de kinderen een lange tak, loopt ermee op het bruggetje en slaat de ganzen daarmee! Ik sta echt perplex en vraag me af hoe de kinderen op het idee komen om zo met de ganzen om te gaan. Ik versnel mijn pas en spreek de kinderen aan, iets in de trant van: “Jongens, vinden jullie dat normaal, om ganzen te slaan? Ik ga jullie toch ook niet met takken slaan?” Waarop ze even vreemd staan te kijken. Omdat een vreemdeling iets tegen ze zegt? Omdat ik er iets van durf te zeggen? Omdat ze ganzen slaan heel gewoon vinden? Gelukkig voelen ze zich aangesproken, gooien de takken weg en druipen af. En dan zie ik de ouders aan komen lopen. Zich niet bewust van de actie van hun kinderen. Zouden de kinderen het thuis aan hen vertellen? Zouden ze zeggen dat ze ganzen hebben geslagen? Dat ze zoiets heel normaal blijken te vinden? Dat ze door een mevrouw werden aangesproken op hun gedrag? En wat zouden de ouders dan zeggen?
Ik hoop dat de kinderen iets hebben geleerd die ochtend. Alleen jammer dat het nodig was dat ik er iets van moest zeggen.