Blog

Terugblik zwangerschapsverlof

Als ik zo terugkijk, is mijn verlof omgevlogen! Ik heb meer kunnen genieten dan mijn vorige zwangerschapsverlof. De voornaamste reden is dat ik me nu lichamelijk zoveel beter voelde en dus weinig hersteltijd nodig had voor mezelf. Ook de nachten kon ik nu veel beter aan. Natuurlijk is het niet leuk om er ’s nachts uit te moeten; in het begin meerdere keren per nacht de fles en ze heeft veel op mijn buik geslapen waardoor Karlijn misschien wel lekker sliep, maar ik niet. Maar ach, je went eraan en je weet (hoopt) dat het ooit ophoudt. Toen Karlijn ruim zeven weken oud was, had ze al geen nachtfles meer nodig en vrij snel daarna ook geen speen meer om 3 uur, 4 uur, half 6, etc. Op dit moment krijgt ze rond 21.00 nog een fles waar we haar voor wakker maken en dan wordt ze ’s ochtends tussen 6.30 en 7.30 wakker. Heel acceptabel dus!

In het begin zaten we heel erg te hannesen met de voeding. Inmiddels heeft ze een keurig ritme, elke dag rond dezelfde tijd, al een paar weken lang. Wel had ze helaas nog steeds last van krampjes en spuugde ze best veel. Toen Karlijn 3 maanden was, zijn we overgestapt op andere voeding: Hero tegen krampjes en spugen. En sindsdien zijn de krampjes een heel stuk minder!
De draagdoek is echt de uitvinding van de eeuw gebleken, ik heb Karlijn heel veel gedragen! Ze had dan minder last van krampjes en ze sliep er heerlijk in; beter dan in haar bedje. Omdat ik haar ook buiten wilde dragen, heb ik een draagjas aangeschaft. Bij webwinkels nauwelijks meer te verkrijgen, omdat “het seizoen al afgelopen is”, maar gelukkig kon ik er één via marktplaats scoren. Best een lelijk ding: vormloos en de mouwen zijn net te kort. Maar wel heel functioneel en dat vind ik op dit moment belangrijker. Nu draag ik haar nog steeds wel (het bekende 3-maanden-sprongetje waar ze nu in zit), maar veel minder vaak. Ze wordt ook zwaarder en dat begin ik wel te merken.

Ik heb me ook goed vermaakt tijdens mijn verlof. Zo heb ik echt rust kunnen nemen in de eerste weken na de bevalling. Naarmate Karlijn een vaster ritme kreeg en ze ging doorslapen, begon ik meer fluit te studeren en eigenlijk van alles weer te doen, op een rustig tempo. Het geven van de fles zorgt sowieso wel voor rustpunten gedurende de dag. Naast rusten heb ik ook veel gewandeld; ik word heel onrustig als ik niet beweeg en niet in de buitenlucht ben. Niet alleen onrustig trouwens, ik word er soms ook gewoon erg chagrijnig van. Weer of geen weer, ik moet naar buiten. Wandelingetjes van drie kwartier tot een uur, bijna elke dag. Heerlijk. Heel soms alleen, vaak met Karlijn, of met Joris en Karlijn (in de fietskar). Zodra ik weer mocht zwemmen, ben ik elke week weer naar het zwembad gegaan om mijn wekelijkse baantjes te trekken. Ik ben twee keer naar mamafit geweest. Had vaker willen gaan, want ik vond het heerlijk om te sporten met andere moeders en hun baby’s, maar met Karlijn haar flesritme was dat onmogelijk. Al dat bewegen heeft er mede voor gezorgd dat ik binnen no time weer op mijn oude gewicht was. Mijn eigen kleding kon ik na een week of drie na de bevalling alweer aan. Ik heb nog wel een beetje buikvet ‘over’, maar tot op heden heeft me dat nog niet gestoord. Dat is voor mij geen reden om de chocola en de chips te laten staan…

Nog één week ‘vrij’ en dan begint mijn echt werkende leven weer. Ik heb een heerlijke tijd achter de rug, maar zie ook weer erg uit naar alles wat komen gaat!