Blog

Verjaardag

Voor de naaste familie wil ik het nog wel eens vieren in een weekend, zo ook afgelopen weekend. Schoonfamilie kwam 2 januari en dat bezoekje combineerden we meteen met de nieuwjaarstraditie ‘zoute bonen stamppot-gemaakt door schoonmoeder-eten’. Op 3 januari vierde mijn vader zijn verjaardag en ik deed maar meteen even mee. Ik zorgde voor de taart, mijn vader voor de lunch. En op mijn verjaardag zelf ging iedereen weer aan het werk; ik beschouwde en ervoer het als een dag als alle andere dagen. Kreeg wel veel felicitaties op de app en op facebook, stiekem toch wel leuk 🙂

Ik vraag me wel eens af waarom ik niet van mijn verjaardag ben. Natuurlijk is het gezellig als mensen langs komen. Ik denk dat het met name de datum is. Met Sinterklaas, Kerst, Oud en Nieuw en de verjaardag van mijn vader hebben we de meeste familieleden meerdere malen gezien. Normaalgesproken hebben we ook nog een familieweekend van mijn familie (ouders, zussen, aanhang en kinderen) vlak voor Sinterklaas (dit jaar vervroegd i.v.m. de komst van Karlijn). Afgelopen maanden hebben we ook vrienden al gezien i.v.m. de kraambezoekjes. En dan komt nog eens 5 januari, het voelt een beetje als zo’n verplichte ‘ik moet mensen vragen, want ik ben jarig’-dag. En daar heb ik geen zin in. Dus vier ik het al een poos niet. Zou het anders zijn geweest als ik later in het jaar geboren was? Ik neem me wel eens voor om samen met Bernd onze verjaardagen te vieren als Bernd jarig is (in juni), maar ook dat komt er niet van. Dan voelt het toch niet echt als het vieren van mijn verjaardag, want ik ben nu eenmaal jarig in de winter en niet in de zomer.

De meeste verjaardagen van mij kan ik me ook niet meer zo goed herinneren. Als kind vierden we natuurlijk mijn verjaardag en zat ik er totaal niet over in dat het net Sinterklaas, Kerst en Oud en Nieuw was geweest. En dat mijn vader net jarig was geweest. Toen ik in Enschede studeerde, vierde ik mijn verjaardag vaak samen met een paar anderen die ook begin januari jarig zijn en die ik kende van het studentenorkest. Leuke reden om een feestje te vieren en met z’n allen samen te zijn.
Vorig jaar was mijn verjaardag toch wel een dieptepunt; die dag vergeet ik niet meer snel. Ik heb er al vaker over geschreven: ik huilde de hele dag (met uitzondering van het concert-geef-uurtje) en uiteindelijk resulteerde dat in een paar maanden niet werken en een intensief supervisietraject. Maar verder heb ik, volgens mij, geen spectaculaire hoogte- en dieptepunten gekend op 5 januari.

Wat ik dan wel erg leuk vind, is het vieren van de verjaardagen van kinderen. Omdat je als kind zo uit kunt kijken naar je verjaardag. Met alle spanning erbij. Vlaggetjes en ballonnen in de kamer zien, dat je echt uitziet naar je cadeautjes. Karlijn is natuurlijk nog niet jarig geweest, maar de verjaardagen van Joris vond ik leuk, het is zo mooi om hem te zien genieten van de hele dag.

Volgend jaar word ik 33 en mijn verjaardag zal dan waarschijnlijk net zo stilletjes voorbij gaan als dit jaar.