Blog

Tamagotchi – project baby

Als ik ’s nachts wakker word van Karlijn kijk ik als eerste op de wekker, reken hoe lang zij heeft geslapen en of het dus ‘voedertijd’ is of zou kunnen zijn. In 100% van de gevallen is dat zo. Dus stap ik uit bed, trek een trui en mijn ochtendjas aan, maak een fles klaar, geef Karlijn een schone luier, geef haar de fles, drink zelf wat water en eet een plak ontbijtkoek als we op een boertje wachten, leg haar weer in bed, maak de fles schoon, trek mijn ochtendjas en trui weer uit en stap weer in bed. Het hele ritueel herhaalt zich vervolgens zo’n 2,5 uur later en met wat mazzel 3 uur later.

Tijdens de kraamweek lukte het Karlijn een enkele keer om ’s nachts al zo’n 5 uur tussen 2 voedingen te laten. In de kraamweek waren we al geswitcht van een Avent-fles naar een Difrax-fles, met een Small-speen. Daar leek Karlijn het beter op te doen. De kraamhulp was weg en ik kon er ’s nachts elke 3 uur uit. Overdag was het vaak elke 2,5 uur raak. Karlijn viel vaak in slaap tijdens de fles, was met geen mogelijkheid meer wakker te krijgen en dronk de fles dus niet leeg waardoor ze eerder dan 3 uur later alweer honger had. Ook ’s nachts. En alhoewel ik me op zich best fit voel ondanks de gebroken nachten, vond ik dat toch niet erg geslaagd. We probeerden haar vlak voor de nacht meer te laten drinken, zodat ze misschien wat langer zou slapen, maar ze bleef in slaap vallen. Ze dronk dus niet méér.

Op advies van de jeugdverpleegkundige die langs kwam voor het ‘standaardbezoekje’ in de week na de kraamweek kocht ik een andere speen voor op de fles. Eerst spenen met een verkeerde maat, waar ik thuis achter kwam, en dus weer naar de stad kon. Wist ik veel dat Difrax de wereld aan flesspenen had. Ik nam twee soorten mee: een drie-standen speen voor baby’s vanaf 0 maanden en een Medium-speen voor baby’s vanaf 3 maanden. Mijn intuïtie zei dat de laatste speen een goede oplossing kon zijn, maar ik zat vast aan die ‘3 maanden’ en probeerde dus de drie-standen speen als eerste. Nadat Karlijn ’s middags eerst de hele wandelwagen onder had gespuugd en de nacht erna ook haar hele bed inclusief vloer, kookte ik ’s nachts de Medium-speen uit en gaf de volgende voeding met die speen. Met de drie-standen speen (op stand 1) was de inhoud van de fles in 5 minuten leeg, dat leek me al wat snel. Met de Medium-speen doet ze er zo’n 10-15 minuten over. Een dag proberen en haar tussentijds laten boeren had effect. Ze spuugde minder, ze dronk meer, viel bijna niet meer in slaap en warempel, de volgende nacht liet ze een keer bijna 4 uren tussen 2 voedingen! Hoera. En de nacht daarna 4,5 uur! En ook overdag zit er nu meestal netjes 3 uur tussen 2 voedingen in plaats van 2,5 uur, of nog minder. Het lijkt erop dat we nu de goede combinatie hebben gevonden van fles, speen en hoeveelheid melk.

Ook qua lichaamstemperatuur leek het in het begin op een tamagotchi. Toen Karlijn geboren was, lukte het haar niet zo goed om op temperatuur te blijven. Ze kreeg een mutsje op, voldoende kleren aan, een dikke omslagdoek om en na 3,5 uur zat ze op 36,4 graden. De kraamhulp die assisteerde tijdens de bevalling mocht toen pas weg. (Weer wat geleerd: normaal blijven ze 2 uur na de bevalling, maar ze mogen pas weg als de baby op temperatuur is, dus kregen wij de eerste dag wat langer hulp.) De dagen erna heeft ze dag en nacht mutsjes op gehad en constant een omslagdoek om zich heen gehad als ze uit bed was. In de wieg twee warme kruiken, aan weerszijden, die ververst moesten worden bij elke voeding. Om maar zo warm mogelijk te blijven. En elke keer weer de temperatuur opnemen van Karlijn. Ze moest tussen de 36,5 en 37,5 zitten. Als ze rond de 37 graden zou zitten, mochten we beginnen met het af laten van het mutsje. Daarna in bed met één kruik naast haar. Als dat goed ging, de kruik bij het voeteneind. Overdag geen kruik, ’s nachts nog wel. Op dit moment zijn we bij het punt beland dat we ’s avonds voordat wij gaan slapen een warme kruik in haar bed leggen. En overdag af en toe nog één in haar bed voordat ze naar bed gaat, zodat ze in een warm bed komt te liggen en niet meteen begint te huilen omdat haar bedje koud is…

En dat alles, samen met baby verschonen, in bad doen, vermaken etc, doet me dus vaak denken aan een tamagotchi 🙂 Alleen kan ik Karlijn niet verpakken in watten om haar even ‘uit’ te zetten 🙂