Blog
20
nov
2014
door: Petra van den Dolder
geen reacties
Conditie opbouwen
Ik heb me er echt over verbaasd wat voor gevolgen de bevalling voor mijn conditie heeft gehad. Ik had een supersnelle bevalling (van Karlijn) en heb echt niet het gevoel dat ik me net zo heb moeten inspannen als wanneer ik een marathon zou hebben gelopen, waar een bevalling vaak mee vergeleken wordt. Op het zweten na dan 🙂 (zowel tijdens de bevalling als nachten daarna…) Wel merk ik aan mijn conditie dat een bevalling toch niet zomaar appeltje eitje is.
Tot aan mijn bevalling heb ik veel bewogen: gewandeld, gefietst, gezwommen. Om maar in conditie te blijven. Het ging allemaal wel wat langzamer en mijn rondje van 8 km fietsen werd een rondje van maximaal 5 km, maar ik hield het goed vol. De wekelijkse 60 baantjes zwemmen heb ik ook tot het einde toe volgehouden. Na de bevalling was ik een kleine week in huis. De enige beweging die ik kreeg was van de slaapkamer naar de douche, naar de slaapkamer, naar beneden, weer naar boven. Ondanks dat ik echt wel voelde dat ik er een kind uit had geperst, had ik veel behoefte aan beweging, aan buitenlucht. Op dag 7 durfde ik het aan en ging met Karlijn in de wandelwagen en Bernd naast me een rondje wandelen (Joris was bij de gastouder, niet dat we hem thuis lieten :)). Heerlijk! De dag erna maakten we het rondje wat groter. En dat merkte ik wel! Wat ik eerder fluitend deed, voelde nu als een lange tocht. Dag conditie. Aangezien het naar onze gastouder zo’n 20 minuten (stevig) wandelen is (en ook weer 20 minuten terug), heb ik mezelf een doel gesteld: begin december wil ik dat stuk heen en terug kunnen lopen, zodat ik Joris zelf weg kan brengen. Bij gebrek aan auto. Gelukkig hebben we een fietskar die ook als duo-wandelwagen gebruikt kan worden, want Joris zo’n eind laten lopen vind ik teveel van hem gevraagd. Fietsen kan natuurlijk ook, maar dat heb ik nog niet geprobeerd. Na de bevalling van Joris duurde het een flink aantal weken voordat ik weer op de fiets kon zitten. En ook nu denk ik dat ik het wandelen eerder onder de knie heb dan het fietsen.
Zo’n anderhalve week na de bevalling had ik weer behoefte aan fluitspelen. Ook dat deed ik tot ‘het einde’, en nog redelijk makkelijk ook. Dus op een maandagavond, Bernd had repetitie, Joris lag in bed en Karlijn in de woonkamer, pakte ik mijn fluit en begon weer te spelen. Karlijn werd er niet wakker van, zelfs niet van mijn hoge noten. Ik had de illusie dat ik wel weer lekker aan de studie kon, maar na een kwartier constateerde ik dat ik toch wel wat licht in mijn hoofd werd en legde de fluit maar weer in de doos. Dag conditie. Met fluit spelen heb ik geen korte termijn doel: in januari heb ik waarschijnlijk weer wat repetities, maar midden februari pas weer mijn eerste concert. Dus als ik elke dag even speel, heb ik tegen die tijd mijn conditie wel weer terug, kan Karlijn mooi wennen en kan Joris ook weer dagelijks mijn inspeeloefeningen meezingen.