door: Petra van den Dolder
geen reacties
Toen ik verkering kreeg met Bernd woonde ik in Enschede en Bernd in Meppel. In de weekenden was ik vaak in Meppel en het zag er naar uit dat ik op den duur daar ook wel zou gaan wonen. Omdat ik er, naast zijn familie, niemand kende, ging ik op zoek naar mogelijkheden om mensen te leren kennen.
De meest logische stap voor mij was via de kerk. We vonden in 2005 eens een briefje in de brievenbus met daarin een uitnodiging voor een 20+ groep die ongeveer eens per maand bij elkaar kwam in een ruimte van de kerk. Bernd had niet zoveel interesse, maar het leek mij een goede gelegenheid om jongeren te leren kennen. Die zag ik namelijk niet op de zondag in de kerk. Zo ging ik vanaf 2005 zo vaak als ik kon naar de gespreksgroep. Daar leerde ik onder andere organist Mannes Hofsink kennen (en hij mij) en nog wat anderen waar ik nog steeds contact mee heb. De ruimte in de kerk was vooral in de winter heel erg kil, dus na een jaar of twee stelden we eens voor om niet meer in de kerk samen te komen, maar bij tourbeurt bij mensen thuis. Een goede zet, want naast een ‘goed gesprek’ konden we na afloop ook een biertje drinken en elkaar beter leren kennen. Het seizoen wordt de laatste jaren in mei/juni afgesloten met een barbecue bij iemand thuis. En in september beginnen we dan weer.
De groep is inmiddels een 25+-groep (een nieuwe 20+-groep is er overigens ook). Het leuke, vind ik, van de groep is dat er allemaal verschillende soorten mensen bij zitten. Mensen die elke zondag naar de kerk gaan, mensen die dat zo goed als nooit doen, verschillende christelijke achtergronden, verschillende interesses, samenwonend, getrouwd, wel en geen kinderen.
Een paar weken geleden kwamen we weer voor het eerst na de zomer’stop’ bij elkaar. Er was door niemand een onderwerp aangedragen, dus had de predikant zelf een onderwerp meegenomen. We bespraken dit keer de beeldvorming van God. Hoe zie jij God? Als een persoon? Of als een ‘iets’, een ‘oneindigheid’, een ‘kracht’, ‘de eeuwige’, of wat dan ook? Ik moet eerlijk zeggen dat de inhoud me best zwaar viel. Misschien ben ik wel heel kinderlijk in mijn geloof, heel eenvoudig, maar over dat soort zaken denk ik nu niet elke dag, of elke week, of elke maand, of elk jaar na. Veel dingen in het geloof zijn voor mij vanzelfsprekend. Ik heb ook weinig behoefte om er veel over na te denken, over te filosoferen, of uit te zoeken at verschillende bronnen zeggen en dan mijn eigen mening te vormen. Veel ‘is gewoon zo’ voor mij. Ik vind het wel interessant wat andere mensen denken, hoe zij erover denken, wat zij vinden. Misschien kan ik er wat mee. Soms wordt het voor mij ook te abstract en moet ik moeite doen om mijn gedachte erbij te houden. Het gebeurt ook wel regelmatig dat ik op een gegeven moment echt totaal niet meer weet waar het over gaat of wie wat nu heeft gezegd, als ik een onderwerp gewoon niet interessant vind. Gelukkig zijn er ook genoeg avonden waar ik wel wat mee kan 🙂
De volgende keer bijvoorbeeld gaan we het hebben over iets concreters van de ‘beeldvorming van God’: iemand kiest een Bijbelverhaal uit een kinderbijbel uit en naar aanleiding van de tekst en de plaatjes gaan we met elkaar bespreken welk beeld van God in dat verhaal wordt gecommuniceerd, of het verhaal geschikt is voor onze eigen kinderen en of het recht doet aan datgene dat wij als ouders aan onze kinderen van de Bijbel willen doorgeven. Ik lees Joris voor uit een peuterbijbel en heb tot nu toe weinig stil gestaan bij voorgaande vragen. Terwijl ik van iemand anders hoorde dat zij sommige verhalen echt niet aan haar kind kan voorlezen. Ik ben benieuwd naar de volgende keer! Mocht je in de buurt van Meppel wonen en ook wel eens aanwezig willen zijn, neem even contact met me op.