Blog
01
okt
2014
door: Petra van den Dolder
geen reacties
Schuijer Campus Cultuurprijs
Ooit, lang geleden, zat ik op gym en won ik wel eens een prijs. Ik was 7 jaar ofzo en ik denk dat het met een aanmoedigingsprijs was dan een prijs voor daadwerkelijk talent, want ik kan me niet voorstellen dat ik dat had of was 🙂
Ook met kleurplaten won ik wel eens iets: een step of entreekaartjes voor Slagharen. Daar houdt het wel zo’n beetje mee op.
Ik doe niet mee aan maandelijkse loterijen, maar met oud en nieuw wil ik nog wel eens een (half) staatslot kopen. Liever een lot dan het geld de lucht in schieten.
Die twee keer dat ik aan een fluitconcours mee deed waren leuke en nuttige ervaringen en de tweede keer zat ik ‘dicht bij de finalisten’ aldus de jury, maar dichtbij is nog altijd niet. Het maakte me niet veel uit, ik deed die concoursen niet om de prijzen, maar om ervaring op te doen in het voorspelen en om me voor te bereiden op mijn examen.
In 2006 won ik echter wel een leuke prijs, eentje die ik totaal niet zag aankomen, maar die ik wel heel erg kon waarderen: de Schuijer Campus Cultuurprijs: een prijs die jaarlijks wordt uitgereikt aan een student aan de Universiteit Twente die bijzondere culturele prestaties en studie weet te combineren. Ik volgde op dat moment de studie Onderwijskunde en daarnaast studeerde ik aan het conservatorium. Volgens mij had ik geen sociaal leven die periode (misschien een klein beetje, want ik had al wel verkering met Bernd), maar ik herinner me dat ik altijd aan het studeren was. Fluit studeren, boeken lezen, tentamens maken, essays schrijven, colleges volgen. Overal. In mijn studentenkamer in Enschede, bij Bernd thuis in Meppel, ’s avonds laat in bed, in de trein: elk moment gebruikte ik om te studeren. Ik weet dat ik altijd al over een behoorlijke dosis zelfdiscipline heb beschikt, maar dit was, achteraf, toch wel extreem. Sommigen doen twee studies met twee vingers in de neus. Nou, ik niet. Dat ik niet overspannen ben geraakt, had ik het vast te druk voor.
Goed, de prijs. Ik denk dat ik al te horen had gekregen dat ik genomineerd was voor die prijs, maar dat kan ik me niet meer herinneren. Ik werd gevraagd om op een donderdagavond naar de UT te komen voor de uitreiking. In eerste instantie wilde ik niet, want donderdag was SHOT avond (Studenten Harmonie Orkest Twente) en dan zou ik een repetitie missen. Maar er werd me toch wel geadviseerd wel te komen, dus daar ging mijn ontspanningsavondje.
Er waren meerdere genomineerden. De andere genomineerden vond ik meer in aanmerking komen. Zulke bijzondere culturele prestaties had ik niet en ik blonk bij Onderwijskunde ook niet uit. Hoger dan een 8 heb ik niet vaak gescoord, maar echt lage cijfers had ik ook weer niet.
Maar ik werd naar voren geroepen! En ik won de prijs! Ik kreeg een 3d schilderij van ‘het torentje’ van de UT en een eervolle vermelding.
Verder was er niets aan de prijs verbonden.
Maar dat vond ik niet erg, ik vond het een enorme waardering voor mijn inspanningen! Ik kreeg de prijs natuurlijk niet alleen voor mijn individuele studieprestaties; ik was ook jarenlang betrokken bij SHOT. Als fluitiste maar ook in het bestuur, buitenlandcommissies, kascommissie. Eigenlijk bestond mijn Enschede tijd uit: onderwijskunde, conservatorium en SHOT.
En toen won ik dus in 2006 de Schuijer Campus Cultuurprijs 🙂
