door: Petra van den Dolder
geen reacties
Op deze blog schreef ik al eerder over duo Puur: het fluit-harpduo dat ik met Annegreet Rouw vorm. Alweer bijna 8 jaar. Onze eerste kennismaking was in september 2006 als ik het me goed herinner. We leerden elkaar, bij toeval, kennen op het conservatorium in Enschede. Annegreet startte één jaar later dan ik met de opleiding. Zij had een concert aangeboden gekregen, maar dat moest ze wel uitvoeren met een fluitist(e). Ze had mij wel eens zien rondlopen, sprak me aan en natuurlijk zei ik ja. We speelden op dat concert de Sonata per flauto e arpa van Willem de Vries Robbé, Après un rêve van Fauré en ik meende nog een stuk. Ik was stikzenuwachtig en volgens mij konden we het publiek niet overtuigen, maar gezellig was het wel, samen.
Dus besloten we om tijdens de ‘Heekweek’ (een kamermuziekweek van het conservatorium, in Heek) in oktober 2006 samen te werken aan Intermezzo van Hendrik Andriessen. Dat was een goede zet: mooie muziek en intensieve coaching. Bij de eindpresentatie waren zoveel docenten en medestudenten enthousiast dat we ter plekke besloten om meer samen te gaan spelen. Nog geen idee wat de toekomst ons zou brengen. Heerlijk onbevangen, een perfecte start.
We moesten erg aan elkaar wennen. Ik, enorm gestructureerd en Annegreet niet. Toch was er een klik en bleef die klik en die klik zorgde ervoor dat we samen bleven spelen. Ik meen me te herinneren dat we begin januari 2007 ons eerste echte concert gaven, in de Arkezaal van het conservatorium waarna deze foto werd gemaakt. Onze eerste foto samen 🙂
We werden muzikale partners en langzamerhand begonnen we elkaar ook steeds meer buiten school te zien. Ik werd wat minder gestructureerd, bij tijd en wijle, en Annegreet soms wat meer. We groeiden steeds meer naar elkaar toe. Muzikaal, maar dus ook privé. We volgden samen les, zaten (zitten) urenlang samen in de auto, bespreken ze ongeveer alles wat ons bezighoudt, appen bijna elke dag, brainstormen over nieuwe ideeën en hoe we die concreet kunnen maken. En kunnen eigenlijk niet zonder elkaar. Hoe verschillend we ook zijn en ook over sommige dingen verschillend denken. We houden elkaar scherp en peppen elkaar op. Is dat wat echte vriendschap inhoudt?
Ruim vijf jaar na onze start (2012) lieten we de volgende foto maken:
Inmiddels zien we er alweer behoorlijk anders uit; in het voorjaar gaan we opnieuw op de foto!
En dan de naam duo Puur. Annegreet weet zich meer te herinneren dan ik over het ontstaan hiervan, maar mijn verhaal is dit: in het voorjaar van 2007 vonden we dat het duo een naam moest hebben, maar het moest wel bij ons passen. We hebben er lang over nagedacht en vele uurtjes gebrainstormd. Ik herinner me vooral nog een middag op mijn studentenkamer in Enschede waar we samen achter de computer zaten om van alles te googlen, op te schrijven, vertalingen te zoeken en uiteindelijk (die middag? Dat weet ik niet meer) uitkwamen op duo Puur. De naam bestond nog niet, de domeinnaam was ook nog vrij en wij vonden de naam bij ons passen. We wilden concerten spelen zoals wij zijn, zonder opsmuk, “gewoon gewoon”. En muziek spelen die bij ons zou passen. Kortom: we wilden en willen nog steeds zo puur mogelijk blijven. Dichtbij onszelf. Ook tijdens concerten in de aankondigingen bij de muziek die we spelen. Vaak krijgen we na concerten de reactie dat de naam zo goed bij ons past, dus destijds hebben we blijkbaar een goede keuze gemaakt 🙂
In een notendop in deze blog de mensen achter duo Puur en het ontstaan van duo Puur. Ik merk dat ik nog veel meer wil en kan schrijven over duo Puur, dat ik besluit om meerdere blogs aan duo Puur te wijden.
Wil je iets weten over duo Puur? Laat het me weten en wie weet verwerk ik je vraag in een volgende blog. Ook andere reacties zijn van harte welkom; dat vind ik leuk.