Blog
24
jul
2014
door: Petra van den Dolder
geen reacties
Fluitlessen
Het is juni 2008: ik ben afgestudeerd aan het conservatorium, voor de Bacheloropleiding. Ik wil graag verder lessen volgen en mezelf blijven ontwikkelen, maar ik wil niet voor de Masteropleiding gaan. Ik heb al een Mastertitel (in de Onderwijskunde) en vind dat ik lang genoeg gestudeerd heb. Ik wil niet nog meer onderzoek doen, maar spelen, spelen en beginnen met geld verdienen (die opgebouwde studieschuld door twee studies zal toch eens terugbetaald moeten worden…). Ik neem tijdens en na mijn afstuderen les bij verschillende docenten en zoek uit welke docent bij mij past en mij datgene kan leren waar ik behoefte aan heb.
Soms staat mijn zoektocht even stil, maar in 2012 kom ik bij Egbert Jan Louwerse terecht waar ik me meteen op mijn gemak voel. Van de eerste les word ik zo enthousiast dat ik sindsdien probeer één keer per maand naar hem toe te gaan. Ik voel me dan wel op mijn gemak, toch duurt even voordat ik helemaal mezelf durf te zijn. Muziek maken vergt nogal wat van me en soms komt de muziek wel heel dichtbij! Emoties die ineens tevoorschijn komen door het spelen van een passage of door iets wat een docent zegt; een goede docent is dan zo belangrijk! Ik geef aan dat ik sommige stijlen eng vind om te spelen in de les, omdat ik soms niet goed weet of ik het wel goed interpreteer. Mijn perfectionisme komt zo nu en dan nog om de hoek kijken. Egbert Jan is geen docent die pretendeert alles te weten (al weet hij wel veel), maar die samen met mij die zoektocht aangaat. Zodat de muziek die ik speel mijn muziek blijft en wordt en mijn verhaal. Zodat ik dicht bij mezelf blijf en ook op het podium Petra ben en niet een of ander alter-ego. Zoals ik eerder al schreef, gaat het in de lessen die ik volg bij Egbert Jan om interpretatie van de muziek en niet zozeer om het wel of niet perfect de noten kunnen spelen. Soms baal ik, omdat ik vind dat ik een les niet goed genoeg heb voorbereid, maar dan krijg ik te horen: “Je studeert toch goed, je bent goed op weg, dan is het toch prima? We gaan gewoon verder op het punt waarop je nu bent beland.” En stap ik op dat moment over de drempel om me niet te druk te maken over die ene fout of die ene passage die ik nog niet 100% onder de knie heb.
De fluitlessen van Egbert Jan laten me niet alleen de muziek beter spelen, maar geven me soms ook levenslessen mee. En dat past bij mij op dit moment, het sluit goed aan op het supervisietraject dat ik afgelopen jaar heb gevolgd.
Op dit moment ligt mijn fluit bij Egbert Jan, omdat hij naast goed doceren ook fluiten kan reviseren. Volgende week mag ik mijn fluit weer ophalen en hoop ik nog beter mijn verhalen te kunnen vertellen middels de muziek!