Blog
21
jul
2014
door: Petra van den Dolder
2 reacties
Warm, warmer, doe mij maar koud!
Ik weet het al jaren: een hoge luchtvochtigheid en ik gaan niet samen. Waar ik het nu redelijk makkelijk accepteer, deed ik dat ‘vroeger’ niet en werden de symptomen nog erger. Gewone warmte kan ik wel handelen, maar als de luchtvochtigheid boven de +- 45-50% komt, kun je me opvegen. Ik heb het benauwd, voel me benauwd, zet uit door het vocht, zweet me te pletter en plak aan alle kanten en niets helpt. Eenmaal zo warm, duurt het wel even voordat ik me weer normaal voel. Als ik thuis ben, kan ik er nog wel aardig mee dealen, maar zodra ik het huis uit moet, wordt dat lastiger en probeer ik alles om er zo weinig mogelijk last van te hebben. Kleding in laagjes (dan kan er nog wat uit…), geen warme stoffen, genoeg water, langzaamaan doen (voor mij nog het moeilijkst van alles; ik werk graag snel, sneller, snelst), schaduw opzoeken en dan maar hopen dat ik geen ‘aanval’ krijg.
Soms overvalt het me dan alsnog, en soms ook wanneer ik een benauwd ‘hokje’ in moet. Zoals bij de fysiotherapeut. Alle therapeuten die ik tot nu toe heb gehad, hebben er ervaring mee bij mij. Waar ik bij de eerste therapeut, jaren geleden in Enschede, echt net niet flauw viel, weet en durf ik het nu eerder aan te geven en blijft het bij een heftige zweetaanval en af en toe een traantje (‘waarom is mijn lichaam niet zo sterk’) die langzaam verdwijnt als ik ga liggen en water drink. Ook niet prettig, maar nog altijd beter dan wanneer je zo ver ‘heen’ bent dat een therapeut al naar mogelijkheden kijkt om je thuis te brengen…
Het gaat gelukkig steeds beter. Ik denk mede omdat ik accepteer dat ik er soms zo’n last van heb en dat ik er niets aan kan doen. Dan kan ik het maar beter accepteren, want als ik me er druk over maak, wordt het alleen maar erger en dat leidt weer tot een neerwaartse vicieuze cirkel.
Drie jaar geleden was ik hoogzwanger in de zomer. Niet erg fijn, want de hormonen waren sowieso al wat van slag en met warm weer nog wat extra. Geen succes dus. Maar ook toen gold: accepteren. En ik was blij dat de zomer toen ook nog aanhield na 3 september, toen Joris was geboren. Nu ben ik begin november uitgerekend en ben ik, naar verwachting want je weet het maar nooit met het Nederlandse weer, niet hoogzwanger in de zomer. Ik hoop dat ik deze zomer geen ’hoge luchtvochtigheids-in-combinatie-met-hormonen-aanvallen’ krijg en zowel: dan biedt het me weer een mogelijkheid om leren los te laten en te accepteren…
Comments are closed.