Blog
07
jul
2014
door: Petra van den Dolder
geen reacties
De tuin
Ik heb geen groene vingers. Zo onthoud ik zelden de naam van een plant, ook al vind ik de plant heel mooi en doe ik echt mijn best. Als ik een hortensia zie staan, denk ik bijna altijd: “O, die is zo mooi, hoe heet zo’n plant ook alweer, was dat nou een hyacint?” (geef toe, ik moest even googlen voor de spelling…) Weet zeker dat het met een h begint, maar vaak duurt het een poos voordat ‘hortensia’ me te binnen schiet.
Onkruid herken ik lang niet altijd. Ik trek aan een plant die ik niet mooi vind (in mijn eigen tuin uiteraard). Trek ik hem er makkelijk uit, dan was het blijkbaar onkruid; blijft hij stevig zitten, dan heb ik alsnog de keuze: laat ik hem zitten, of trek ik hem met bruut geweld uit de tuin, omdat ik het gewoon geen mooie plant vind? Meestal laat ik hem zitten, uit luiheid…
2012: we laten onze tuin laten vernieuwen. Bijna alles eruit. Achter het huis één groot terras met een kleine groenstrook (de planten die daarin kwamen te staan hebben inmiddels plaats moeten maken voor een kleine moestuin, probeersel). Aan de zijkant: een stuk gras (onee, ‘gazon’) en aan de voorkant (en stukje zijkant): planten. Tuinman Geert krijgt carte blanche, maar wel drie voorwaarden: onderhoudsvriendelijk, kleurrijk en elk seizoen wil ik iets hebben bloeien. Het eerste halfjaar heb ik geen idee wat er allemaal geplant is; alles is nog zo klein. Als de plantjes groter worden, word ik meerdere keren aangesproken door voorbijgangers: “Wat een mooie tuin hebben jullie.” “Zou je me kunnen vertellen hoe deze planten heten? Die vind ik zo mooi.” Ik moet deze mensen het antwoord altijd schuldig blijven. Ik heb geen enkel idee. Nu, 2 jaar later, weet ik dat we minstens 1 hortensia hebben staan en enkele vergeet-me-nietjes (die vond ik al snel te groot worden en knipte ze rigoureus allemaal af; ik begon al te denken dat het onkruid was…). Af en toe vraag ik aan mijn schoonmoeder plantnamen, want zij heeft er wel verstand van. Niet dat ik ze vervolgens onthoud, maar de kans is weer wat groter en ik vind het wel echt interessant.
En dan het onderhoud: gras maaien is de taak van mijn man; de rest van de tuin en heg doe ik. Dus steek ik netjes eens in de zoveel tijd de langzaam groeiende klimop terug, zodat de heg vol groeit, (Hé, ik weet dat we ook rozen en een clematis (spelling even gecheckt) in de heg hebben!), knip te lange takjes van de bloemetjes af die de heg verder versieren (naast rozen en clematis hebben we nog minstens één ander versiersel in de heg). Trek onkruid (althans: waarvan ik dus vermoed dat het onkruid is) uit de tuin, schoffel de kleine stukjes onkruid los, zodat we geen continue lelijke bodembedekkers hebben en knip alles af wat ik te groot vind worden. Daarbij geen rekening houdend met welke plant in welk seizoen gesnoeid moet worden. Bloeit het daardoor komend jaar niet, dan vast wel weer het jaar erna.
Een tuin onderhouden is eigenlijk best makkelijk. Zelfs als je maar zo weinig van tuinieren af weet.