Blog
16
jun
2014
door: Petra van den Dolder
geen reacties
Gewoon een concertje…
Duo Puur werd gevraagd om twee concerten op twee locaties van één zorggroep te geven. Dat doen we vaker, dus ook dit keer geen probleem. ’s Ochtends worden we bij een feestontbijt verwacht en mijn interne alarmbel gaat al af: naast een gewoon concertprogramma nemen we ‘voor de zekerheid’ een achtergrondprogramma mee. Dat laatste programma is nodig blijkt al snel. Gelukkig teren we in dat soort gevallen op ons Bel Canto boek dat standaard in onze tas zit en we inmiddels al kunnen dromen, maar waar stukken in staan die altijd kunnen, bij wat voor gelegenheid ook.
Goed, het concert, we zien een mooi buffet, passend bij de oude van dagen; zachte bolletjes, zachte boterhammen, zachte krentenbollen; geen harde bolletjes, geen crackers. Niemand zal zijn kunstgebit erop stuk bijten. We voorzien dat deze mensen een piano tot hooguit mezzo forte geluid kunnen waarderen en starten niet met onze, de laatste tijd, gebruikelijke Entr’acte van Ibert (te luid), maar met een Andante sostenuto uit het Bel Canto boek, dat ik niet luider speel dan mezzo piano. Na een kwartier worden we gevraagd te verkassen, want er blijken wat gehoorapparaten te piepen door mijn gefluit. Nieuwe plek gevonden, achter een pilaar (‘het gaat toch meer om het geluid dan om het zicht’, dank je wel) waar iemand anders ook weer begint te zeuren (excuse me) en aan de activiteitenbegeleider vraagt of we niet kunnen stoppen! Gelukkig treffen we een hele fijne welzijnsmedewerker die daar niet over piekert en we ons uur gewoon vol kunnen maken.
Dan rijden we naar locatie 2 waar we een concert verzorgen tijdens een feestlunch. Hetzelfde concertprogramma, en hetzelfde achtergrondprogramma dus. Deze bewoners blijken meer cultuurminded en we mogen zelfs 20 minuten stilte vragen voor een heus concertmoment! Daar maken we dankbaar gebruik van uiteraard.
Alhoewel verschillende mensen van locatie 1 ons na afloop nog bedanken voor de mooie muziek geeft het toch een stuk meer voldoening als het stil is als je speelt. Dat zorgt bij mij voor meer concentratie en, eerlijk is eerlijk, ook voor een beter spel. Voor jezelf spelen is leuk, maar zoals in ons geval, aan het einde van het seizoen, wanneer we sommige stukken al 50 keer hebben gespeeld, speelt het toch een heel stuk fijner voor mensen die het nog niet kennen.