door: Petra van den Dolder
geen reacties
Ik houd ervan om te bewegen, maar niet in een sportschool. Ik zwem, trek minstens 60 baantjes in het buitenbad, en probeer dat één keer per week te doen. Toen Joris nog niet (zo goed) kon lopen en ik de laatste zwangerschapskilo’s kwijt wilde, zette ik hem in de wandelwagen en maakte ik kilometers op mijn wandelschoenen.
De laatste tijd gebruik ik de wandelwagen nog amper en zet Joris achterop de fiets. Zo ook vandaag. De frequentie van zijn middagslaapjes neemt af waardoor een ’thuisdag’ soms best lang is. Vandaag was het mooi weer; ik maakte een picknick (pakje drinken en een koekje voor Joris en een flesje water en fruitsalade voor mezelf), stopte een handdoek in de fietstas en ging een rondje fietsen, naar Ruinerwold. Halverwege viel Joris in slaap en om hem niet een heel zere nek te bezorgen, heb ik een half uur lang met een hand achter mijn rug, onder zijn kin, gefietst. Ik vond een mooie picknickplek waar ik de handdoek op het gras legde en Joris had de tijd van zijn leven. Hoe iets kleins zo’n mooie ervaring kan zijn!